Dourbie, Frankrijk

Verslag van Birdy:

We verlaten Tarn, helaas ook ons warm giteke. Maar na het mooie uitzicht op Mont Aigoual belanden we in alweer een nieuwe gite in Prunaret bij Dourbie, beetje mottiger, spinnewebben in de potten, dingen die groeien in de pannen, bladeren in de bedden en een dooie geit op stal. Maar we maken het gezellig hé.

gite prunaret

gite prunaret

En eigenlijk maakt de beek alles goed, meer dan dat. We weten totaal niet waaraan ons te verwachten, alleen dat het heel hoog op de verlanglijst stond en dus foto's bekeken, passages onderweg al ingestudeerd van de beschrijving en in ons dromen zelfs al gevaren, 1 rechts, 2 boof links, ... bullsh*t, niets van die beschrijving op de beek teruggezien.

Op de camping bij de Tarn hoorden we dat er verschillende teams op weg waren naar Dourbie, in 't dorp Dourbie horen we dat deze net naar het instappunt zouden zijn. We haasten er ons naartoe, et voila, een paar teams staan klaar, rap omkleden, aansluiten en navetten, euuh 'rap'... op z'n Frans hé, een georganiseerde chaos. Zo navetten we met 3 auto's naar het verkeerde uitstappunt zonder auto om ons terug omhoog te voeren, zo dus.

Eenmaal op 't water gaat het vlotter, een kerel uit Toulouse kent de beek en zet de lijnen uit, iedereen volgt vlot. Te vlot want plots raak ik verstrengeld tussen 2 andere boten, raakt wat rotsen en ga om, rollen, de volgende passage opnieuw, rollen, raakt serieus wat rotsen, stijve nek, redelijk pissed, en dan plots duikt iedereen een keerwater in, noop, geen plaats meer, Birdy gaat over het kantje, ze roepen nog 'à DROITE', yeehaa, ik ga een glijbaan-drop af van een 4-tal meter, trek alles naar rechts en kaats over de stopper, SUPERRRR. Deze noemen ze Pan. Maar ok, eerder gemengde gevoelens, heb m'n lesje geleerd, veel volk = keerwaters soms volzet.

passage Pan

We komen nu aan de ligne droite, vaag gezien vanop de baan. Aaneenschakling van mooie passages, eerst een ondiepe boof, dan portage, wat vlakkere stukken, en een mooi verticaal dropke van 3 meter op 't einde met een lijn links en rechts, cool.

Augustin in de topo van Peter op 't einde van de 'ligne droite

Daarna wordt het wat sketchy, l'étroiture, smalle doorgang met verval in volle stroming en een dik gat. Ok, ge neemt veel snelheid maar toch vies. Zo'n gat da's normaal gezien dragen, maar hier ziet ge der een paar man afgaan en ge zegt, allé dan toch. Super!

Na nog verschillende passages komt de Caucalan, een spleet die door het lage water nog veel dieper en smaller lijkt dan op de foto's. Beneden is er een gat en een drempel gevolgd door een steen die in de weg ligt. Deez maal zeggen er meerderen, no way, maar als de kerel van Toulouse er af gaat, gevolgd door een kerel van Strassbourg... bèè oui, ça passe, oui oui ça passe.

Eigenlijk is het gemak waarmee je door die spleten glijdt verwondelijk.

Passage 'Caucalan

Technisch moet je je laatste slag zo geven dat je paddel rechts komt en deze je geleidt op de rots rechts. Maar al gauw zien we dat de aanvaart verschillende mensen te rechts duwt en ze met hun paddel links het gat induiken, Peter en ik dus ook, et voila ça marche aussi.

't is wel pret om iedereen, zo'n 12 man, gade te slaan en te lachen met de bloopers, maar er staan overal secu's, à la français, aangelijnde springers, en uiteindelijk blijven ze werkloos gedurende heel de afvaart.

Na nog enkele passages naderen we het einde, de voorlaatste passage gaat langs een overhangende deels onderspoelde rots, deze varen we voorzichting, maar zelfs zij die hem fout varen worden niet afgestraft.

Tenslotte is er de laatste passage bij de uitstapbrug. 't Ziet er vies uit. Twee meter drop op een dikke champignon tegen een wand en een kanaal. Uiteindelijk is kanaal wat breder dan verwacht, oef, maar de champignon ook een pak dikker. De meeste slagen er niet in om dit goed te varen. Iedereen gaat om op de champignon, ook Peter en ik, scratchy maar niets gevoeld, rare stroming, deez moeten we de volgende keer wat beter analyseren ;-) yep de volgende keer want deez willen we zeker nog een keer doen, super beekje.

Bye

Verslag van 't rekkerken:

Vandaag rijden we naar de Dourbie waarbij we genieten van het prachtige landschap.
Eenmaal aangekomen bespreken we hoe we de retour rit zullen organiseren want we moeten het doen met een plooifiets. Maar bij de instap aangekomen stond een grote Franse bende zich klaar te maken om te varen! We waren direct in gesprek. De retour was ook geregeld en we konden met hen meevaren zij kenden de rivier.

De eerste passage die indruk wekte op mij was "la ligne droite". Maar nadat ik zag dat iedereen er zonder kleerscheuren doorging was er niet veel overtuigingskracht nodig om hem zelf te varen.

Een andere vermeldenswaard is "caucalan". De truck was hier simpel. Laat je rechter paddelblad glijden over de rots. Zelf heb ik hem slecht aangevaren maar ik kwam er goed door.

Tot slot heb je de eind drop aan de brug. Hier hebben ik en Birdy moeten rollen.

Iemand waarschuwt me, op het volgende stuk is het allemaal van dat.
Ik laat het niet aan mijn hart komen.
Uiteraard spreken we af voor morgen "la grande gorge".

Medevaarders