Het eerste deel van de grote kloof, inclusief canyoning, en stukje Kaiserklamm
Alvorens we aan de grote Alara kloof beginnen, pikken enkelen nog een stukje van de Kaiserklamm mee (Scheuer, Bruno, Gert, Birdy). Dit is een snel stuk met veel volume tussen de steile wandjes, super kicken, een 4-tal volume versnellingen. Bij de 2de versnelling stond m'n Salto al verticaal, wow. Alles moet ge op 't zicht varen, super snel, dikke golven, veel gespetter, weinig zicht en net altijd op 't laatste moment het dikke gat of de stopper vlak voor je ontwijken.
Bij de laatste versnelling wordt het Gert iets teveel, oops, zwemmeke, gelukkig wordt het snel plat. Het blijft wel kloof, dus door de steile wandjes is het even zoeken om man en materiaal terug samen te krijgen.
Terwijl het adrenaline rustig daalt, starten we met de rest van de groep aan de afdaling van de grote Alara kloof, een 2-daagse trip. Halverwege zal het busje met de bagage afdalen in de kloof, zodat we daar kunnen kamperen.
Na een tijdje zien we links sporen van een aardverschuiving, waardoor er een versnelling ontstaan is met serieus wat druk erop. Sommigen dragen, sommigen varen de linker rustige lijn, Bruno vaart de hoofdstroom op rechts, maar gaat iets teveel naar 't midden, de Scheuer roept nog, "rechts rechts", hij knalt nog net door een dik gat, salto komt verticaal, maar schiet er mooi door. Ik, Birdy, volg ook de rechter hoofdstroom, effe slikken, dit gaat hard, maar gelukkig ook goed, yeehaa.
Dan is 't terug een heel eind plat, tot de gps van de gids aangeeft dat we een een onbevaarbaar stuk naderen. We beginnen te dragen, klimmen naar de weg, maar de Vonkel en ik zien een manier om aan het water te dragen. Na 2 maal een 10-tal meter gedragen te hebben, dobberen we verder, maar zien de anderen hoger en hoger omdragen, een 50-tal m hoog op de bergflank. Zou er nog iets volgen??? Oops, prijs, om de hoek nog een zwaar passage. Gelukkig komen de Scheuer en Bruno aangevaren, we dragen deels over en varen de rest, waarna de rest er terug bijkomt.
Vonkel en Birdy voor de onverwachte zware passage.
Terug platte beek, mooie bergwandjes en soms een klein zonnetje.
Gps, biep, volgende zwaar passage, Scheuer zegt, "Birdy, let's go see if we can portage at this water level". De rest wacht. Even later sta ik aan een blokkendoos met 4 Ã 5 meter verval en euh... no portage!
We doen teken naar de anderen, oh arme die stakkers, die mogen alweer 50m en de rest omhoog sleuren met die boten. Ondertussen ben ik gejost aan een klasse 5 volume blokkendoos. Nadat Bruno er bij komt bestuderen we de chickenlijn wat beter, maar die leidt naar een onvermijdelijk dik gat. OK dan, geen keus, de Scheuer vindt wel dat er een secu moet zijn, dus slagen we na veel klefferen de Scheuer te placeren na de passage. Bruno en ik glijden de pisser af en knallen door het gat, achteraf gezien, piece of cake, als ge door het gat zijt tenminste.
Het middenste deel van de klasse 5 passage, oops, no portage, knallen door de stoppers.
In een mooie granieten kloof wachten we op de rest, de canyonners ;-), deze zijn blijkbaar in een zijriviertje aan het canyonning met kajaks om terug naar de Alara af te dalen.