Oetz, Oostenrijk
(verslag nu met filmke)'s Morgens Boven Venterache gevaren omdat we te chicken waren voor de Heiligkreuz schlucht? Maar op de terugweg zien we dat het file varen is in de kloof. Er zitten zo'n 10-tal verfechters in. Plots geeft dit toch een pak vertrouwen en eigenlijk ook de goede waterstand, dus een gemiste kans. Maar niettegenstaande het prachtige zonneke, slaan we eigenlijk op de vlucht voor de kou, berekoud water en wind daar boven. Dus de keuze is gemaakt, we gaan voor de Midden Oetz, de gids vaarde dit ooit al en heeft daar nog iets af te rekenen met een paar passages.
De Midden Oetz is breed, verblokt en 't gaat goed naar beneden, beetje een volume beek, deels opgedeeld in passages maar ook langere continue stukken. Geen spetter zoals de Meelach, maar water met toch iets meer druk.
De eerste passage "Schräge Platte" na de start wordt gedragen, effe wennen aan de druk.
 |
| we moeten allen even wennen aan de druk van het water |
Maar dan vliegen we erin, de passage voor de eerste brug wordt de test. Een klein doolhof van blokken, golven en gaten waar je je weg naar beneden moet zoeken. Iedereen slaagt met glans, maar aan de gezichten af te lezen, zijn er enkelen niet echt gerust in de kracht dat het water heeft.
 |
| Mr Guide |
De passage voor de brug is nog iets dikker, de hoofdstroom daalt af tegen een blok, enkele krachtige V-golven moeten gekruist worden. Deze passage wordt enkel gevaren door de durvers... en Stef onder lichte morele druk van de gids (die lag klaar om te vertrekken maar had een backup nodig en de eerste in rij was Stef). Maar geen probleem, ze trekken effe door naar links en vinden een lijn net naast de hoofdstroom. Gert volgt, alles kits, alleen laten ze zich pakken door een steentje na de passage wat leidt tot enkele diepe steunen en bij Stef zelfs een zwemke in het keerwater.
Tenslotte 'dobber' ook ik vol vertrouwen naar beneden, gewoon 2 golven door knallen en dan alles naar links. Maar de eerste golf duwt me iets meer naar 't midden, effe stress, maar blijven trekken, yeeehaaa, vingers in de neus :-) cleaned it.
 |
| Voenkel die van het wasbord dendert |
Gert en Stef glijden de stuw na de brug af. Oh ja, dit nog, blijkbaar heeft Stef z'n paddel bij het zwemke de hoofdstroom opgezocht, info die ook op de rivier niet onmiddelijk tot bij iedereen geraakt. Hij wisselt van paddel met Jo, die stopt.
De volgende passages worden op het zicht gevaren tot voor de 2de brug, daar is terug een aaneenschakeling van een 2-tal trappen met druk. Enkele verfechters knallen dit af zonder scouten, zo krijg ik de kans hun lijn te bestuderen. Dà moe lukken, dus vertrek ik hen achterna, recht voor de hoofdlijn, dà zijn hier toch de verfechterdagen hé. Den eerste drop is full on, je moet je laten meeglijden 1m50 omlaag door een gat. Effe chandel, licht uit en dan terug oplijnen voor de 2de drop. Mikken naar een champignon van water dat omhoog gestuwt wordt door een groot blok, hier moet je net rechts voorlangs glijden, effe slikken, ziet er toch ietske veel dikker uit dan vanop de kant 100 meter stroomop, maar alles kits, cleaned it, vanaf dan is't alleen uitvaren.
 |
| Birdy |
De anderen varen over rechts via een zijstroom. Daar zit de eerste drop tegen een rots die enkel Joost in moeilijkheden brengt. Maar hij vecht voor z'n rol en wint, geen plek om te zwemmen, want de passage gaat door tussen blokken waarna een krachtig kanaal je terug in de hoofdstroom brengt.
 |
| Joost gevolgd door 't rekkerken |
De volgende passage is een smalle doorgang op rechts, Bruno, Gert en ik nemen deze, goed mikken en eenmaal je er bent, is 't rakettttt, de gebundelde stroom stuwt je vooruit. De rest vaart een kanaal op links.
 |
| gert raket |
En dan... de grande finale :-))
De rivier is breed, open maar gaat zo naar beneden dat we toch stoppen om een blikje te werpen, niet echt iets te zien, open, golven, veel schuimkopkes en op 't einde, na zo'n 300 meter, zit er misschien toch wel ietske meer in... Typisch aan volumepassages, ze zijn te lang om helemaal af te lopen. 't Beste is zo'n 15-tal meter achter iemand aanvaren en als die plots iets raar doet, dan weet ge dat ge daar niet moet zijn :-)) Ok, doorgaans is dat iemand die de volumerivier kent.
De gids zet aan, dan Gert, ik volg .Eenmaal vertrokken realiseren we ons dat we in een doolhof van gaten en golven zitten. En 't is dik, heel dik. 't Gaat harder en harder. De golven en gaten worden zo hoog dat je er niet meer kan over kijken. Door 't gespetter varen we soms stukken met de ogen dicht, yeehaa, gezonde stress noemen ze dat, grrrgraargh, gewoon blijven trekken aan die paddel.
En OEF, Bruno ligt beneden in het keerwater met een smile tot achter z'n oren, Gert ligt in 't keerwater aan de overkant, ondertussen komen Stef, Wim en Joost naar beneden gestuiterd. Da'was dik, ongelooflijk, al die kracht, al die energie, super.
Peter vaarde de eerste helft van de passage en viste daar een paddel uit een gat. Hij plaatste die mooi aan de kant. We dobberen verder door tot aan de volgende brug waar we uitstappen. Daar pas realiseren we dat de gevonden paddel van Stef is. Et voila alle man voldaan en al't materiaal terug samen, materiaal waarvan sommigen niet eens wisten dat het weg was. Next up, workshop 'crisiscommunicatie op de rivier'.
Bye
Birdy
