06-05-2008
Sorba, Italië
Het is vandaag mijn verjaardag en de Mastellone beschouw ik als een prachtig geschenk. Maar... het is nog maar 16:00 h en Mr Guide zijn honger is nog niet bevredigd en gaat nog voor een toetje.We begeven ons naar de Sorba. Daar aangekomen zien we vanop de baan zo'n 50 m na de instapplaats meteen 3 spektakulaire slides na elkaar. Volgens onze Mr Guide slechts een formaliteit en niets om je zorgen om te maken...
Mmmmm, zo gerust ben ik er toch niet in. Vooraleer in te stappen wil ik die slides toch even van wat dichterbij gaan bekijken. Na enig gediscussiëer over wat nu de beste route is over de 3 slides zie ik Mr Guide in zijn boot al aankomen. Oeioei, die zit op hete kolen. Ik ga me dan maar vlug aankleden.
In zeven haasten kleed ik me aan en spring ik in mijn boot. Gelukkig heeft voenkel op me gewacht zodat we op zijn minst samen naar die slides toe kunnen varen.
De aanvaart verloopt wat hotsend en botsend over de stenen. De rivier zou hier best wat meer water kunnen verdragen (alhoewel, dan worden die slides natuurlijk ook een pak steviger). Als we toekomen aan de eerste slide horen we van diegenen die niet meer mee varen dat Jona al boven de eerste slide is omgegaan en de eerste slide op zijn achterste naar beneden gegaan is. Zo'n formaliteit is het dan toch ook weer niet...
Voenkel gaat als eerste en na de tweede trap moet hij zich even herpakken maar het komt alles bij elkaar toch goed. OK, dan is het aan mij.
De eerste slide gaat zoals ik het in mijn hoofd gepland had. De tweede slide wil ik op een andere plaats nemen dan wat de rest gedaan heeft. Ik neem hem helemaal links op een tong. Ik weet nog steeds niet hoe het komt maar alles liep goed tot ik dan toch ineens om lig. Ik besef dat de derde slide, de moeilijkste, maar een 5 tal meter verder is. Ik heb dus niet veel tijd om te eskimoteren. Ik probeer twee keer en dan geef ik het op en kom uit mijn boot. Als ik goed en wel besef waar ik intussen ben blijkt dat ik in een keerwatertje lig en eigenlijk best nog wat tijd had om nog een paar keer te proberen recht komen. Maar ja, dat besef je nu pas natuurlijk. Voor hetzelfde geld ga je ondersteboven van de derde slide.
Ik ben echt aan het balen. De spekgladde rotsen, de diepe bodem en het onrustige keerwater maken het opnieuw instappen tot een hel. En ik had nu net zo een mooie vaardag achter de rug en nu dit. Na enig geploeter geraak ik dan toch opnieuw in mijn boot en laad ik me op voor de derde slide. Iedereen ligt intussen al ongeduldig op me te wachten beneden. De derde slide neem ik ook zoals op voorhand gepland en gelukkig loopt deze wel goed af.
Ik beslis in een vlaag van ongenoegen over mezelf te stoppen. Het is immers mijn verjaardag en ik wil vandaag niet nog zo'n klote situaties meemaken. Ik ga aan kant en zie mijn makkers uit mijn gezichtsveld verdwijnen.
Shit, shit, shit,... wat doe ik toch. Naarmate het adrenaline niveau terug wat gezakt is heb ik al spijt van mijn beslissing maar het is te riskant om op mijn eentje de anderen terug te proberen inhalen.
Er zit dan toch niets anders op dan te stoppen. Ik klauter omhoog naar de baan en wacht op de bezemwagen. Een paar honderd meter verder zie ik ook Pierre boven komen. Ook hij is intussen gestopt en enkel Mr Guide, Birdy en Voenkel varen door tot het einde. Als we aangekleed zijn proberen we nog zoveel mogelijk vanop de weg te volgen en de Sorba verschuilt achter elke bocht mooie pareltjes van versnellingen. Nogmaals dju dju dju. Maar ja, al bij al toch een mooi en uniek verjaardagsgeschenk.
De avonden zijn hier merkelijk een stuk warmer in vergelijking met de vallei van de Chiusella waardoor we 's avonds onze eerste BBQ kunnen organiseren.
De spleet
De rivier de Sorba:
De Sorba is een stevige pool-drop, klasse V. Er staat genoeg water, dus kan er gevaren worden. Het verval is immens. Rustigere stukken worden steevast afgewisseld met technische halflange passages. Dit gaat heel heftig. Bij elke versnelling staat de concentratie op 120%, een razendsnelle slalom tussen de blokken en dan terug rust.
Na de eerste passage moeten we Pierre achterlaten wegens een schouderletsel. De rest gaat vrij vlot en gedrieën komen we aan samen met andere Belgen, die trainen voor hun wedstrijden. De laatste passage varen we niet. Deels omdat we aan de barbecue willen beginnen, deels omdat de anderen nog bezig zijn, en door hun vaarstijl de moeilijkheden van de rivier niet verbloemen.
