19-07-2007
Guil, Frankrijk
Thomas kent de streek hier zoals zijn broekzak. Chateau Queras heeft voor hem dus geen geheimen meer. Voenkel en de spleet hebben de kloof vorig jaar gevaren bij hoge waterstand en waren toen verrast van de moeilijkheidsgraad. Zij zijn benieuwd hoe de kloof er nu uitziet bij deze merkelijk lagere waterstand. Pepe, die zag het spektakel vorig jaar allemaal vanop de weg, dus die start met gemengde gevoelens. Den otter, die laat het allemaal maar gebeuren. Maar voor Peggy, voor haar is het helemaal bang afwachten na al de straffe verhalen die ze hierover al gehoord heeft.In de volgorde die we afgesproken hebben duiken we als een trein de smalle kloof in en beginnen we eraan. Het eerste wat opvalt is dat we in de eerste sectie al keerwaters kunnen nemen ! Dat was vorig jaar geen waar. Toen kletste het water hier keihard tegen de wanden aan. Bij deze waterstand is er niets aan. Lekker relaxt van verval naar verval.
Wanneer de eerste vervalletjes achter de rug zijn komt het kalme stuk met daarna het grotere verval met de onderspoelde steen tegen de rechterzijde. Hier hebben we vorig jaar zeker een half uur staan overwegen hoe deze te varen. Door de lage waterstand komen er hier nu wel wat meer scherpe stenen bloot waardoor toch enige voorzichtigheid geboden is om recht te blijven. Iedereen passeert echter zonder problemen.
Bij peggy breekt het angstzweet uit maar ze zet toch door. Wanneer de kloof zich opent varen we door naar de Guardian Angel kloof. Vorig jaar hebben we deze niet gedaan. Maar nu is er minder water en hebben we Thomas bij. Het ideale moment dus om ook deze kloof te verkennen.
Bij deze waterstand is alles redelijk overzichtelijk en beheerst te varen. We maken ons wel de bedenking dat we gelukkig deze sectie vorig jaar niet gevaren hebben. Met de waterstand die we toen hadden is deze kloof wellicht overwegend een klasse 5.
Met enkele rafts op de hielen komen we tot bij de gekende syphon. We stappen uit om te inspecteren en ondertussen varen de rafts gewoon door. Een raft is toch geen kajak. Wij beslissen allemaal om rond te dragen. Onmiddellijk daarna leent een grote rots zich perfekt tot een eskimostart.
Een eindje verder komen we weer tot een passage die om verkenning vraagt. Normaal zit hier een dikke wals en een syphon. Die syphon is ook nu nog duidelijk zichtbaar maar de raftinstructeur die we intussen weer ingelopen hebben weet ons te vertellen dat de syphon niet krachtig genoeg is om iemand naar beneden te zuigen. De wals zit er ook nu nog maar lijkt ons doenbaar.
Thomas laat zien hoe het moet en voenkel probeert hem na te doen. De intentie is er wel maar het lukt niet helemaal. Door een veel te lage invaartsnelheid neemt de wals hem beet en doet hem enkele keren rondtollen en tegen de rotsen aankletsen tot wanneer hij moet uitstappen. Na dit te hebben gezien hebben de anderen er zowat hun goesting van om het ook te proberen.
Vanaf hier naderen we het einde van de kloof en speuren we de wanden af naar de engel waarnaar de kloof genoemd is. Echter zonder resultaat.
