Al dagen is de spanning te snijden. Het verlangen om te varen is groot en de overvloedige regenval in Vlaanderen doet al snel denken aan fabelachtige waterstanden op de Ardeense rivieren. Zaterdag wordt er gevaren. Bovenlesse is in ieder geval mogelijk. Tot vrijdagavond laat wordt er over en 't weer gebeld. Het wordt de Hulle. Bovendien zal Bruno ons nog inwijden op de Vresse in de buurt.
Aan het instappunt komen we allemaal samen. Birdy staat hier 'toevallig' ook. Dit wordt leuk. Na enkele honderden meters voel ik terug het plezier van een Ardeense beek: mooie omgeving, kleine versnellingen, lichte obstakels die je toch dwingen om niet overal de speelvogel uit te hangen. De aanwezigheid van bomen is intens: ze staan vlak naast het water, leunen tegen de rivierbedding of overdrijven soms door er volledig over te liggen.
Beginnelingen zijn er in de groep niet, dus wordt er vlot gevaren zonder problemen. Ik zou een verhaal kunnen doen van everzwijnen die de rivier in paniek oversteken (het is jachtseizoen) en zelfs een everjong dat verstomd tegen de boot van Birdy botst, maar dat kan ik niet. Het gebeurde vanachter in de groep. De Hulle is een altijd een mooi stuk en terwijl we ons omkleden in een warme novemberwind, verkneukelen we ons al aan het volgende riviertje.