Bruno en Monique besluiten al naar de camping te gaan en Kris is bereid om voor ons te shuttlen. Dit aanbod nemen we graag aan, en dus kunnen we snel nog even de Zwarte Luetchine bijnemen. De rivieren hebben hun naam niet gestolen. Terwijl de Weisse Luetchine tegen kalksteen beukt, heeft de Zwarte haar naam te danken aan de zwarte schiefer die ze met zich meeneemt. Ze is ook merkelijk kouder.
We stappen in aan wegenwerken aan een brug en het begint onmiddellijk al vrij stevig: snel stromend water wordt door de versmalling aan de brug aan beide zijden dichtgevouwen. We sturen onze boot mooi in het midden en met wat bootgevoel blijven we mooi recht. Gans de rivier laat zich bekijken vanuit de boot. Het gaat wel snel, maar er zijn voldoende keerwaters. Het niveau neemt wel geleidelijk af en in minder dan een half uur komen we aan ons vertrouwd uitstappunt.
Geen tijd voor foto's...