07-06-2006
Guil, Frankrijk
Tsjoepken moet nog even bekomen van zijn avonturen in de Gorge de Queras. Hij heeft zijn boot net terug gevonden en wil het geluk niet verder uitdagen. Peter heeft nog wat last van zijn hand en heeft een mentale dip waardoor hij ook liever niet mee vaart. Tsjoepken en Peter besluiten daarom om naar de kayakwinkel in Embrun te rijden om twee nieuwe peddels. Wim, Gert, Bart en Thierry varen verder.
Aan het instappunt twijfelen we even of we de triple step gaan varen. De passage op zich lijkt zeker en vast bevaarbaar. Maar als het mocht misgaan dan zit je echt wel in problemen. Je spoelt onder het waterdordijn door en bij deze waterstand vormt zich een zodanig waterkussen voor de uitgang dat je er waarschijnlijk heel moeilijk uit geraakt en vanop de kant kan je niets doen. De hele tijd dat we staan te kijken en te twijfelen passeert er ook niemand die hem eens voorvaart. We besluiten uiteindelijk dat we onze portie adrenaline al gehad hebben voor vandaag en dat we hem voorlopig overslaan.
Eens vertrokken is de rivier een echte verrassing. Peter Knowles schrijft in zijn boek al dat de rivier veel moeilijker is dan wat je vanop de weg zou denken en dit is inderdaad zo. Bart moet met zijn klein bootje af en toe zelfs op zoek naar Nemo (pseudoniem voor met je kop onder water hangen). Tot aan het labyrinth is de rivier bijna continu een volwaardige klasse 4. We zijn met een klein groepje en het gaat dus heel vlot vooruit. Dit is echt fun. Aan het labyrinth toegekomen stappen we even uit om te inspecteren (klasse 5). De rechter zijde is de meest voor de hand liggende maar daar liggen momenteel wel wat boomstammen op een plaats waar je zeker en vast langs moet. We beslissen dan maar de minder mooie route lans langs te nemen. Deze doet eenieder van ons af en toe wel eens vast zitten maar we komen er uiteindelijk allemaal mooi uit.
Niet ver daarachter volgt al snel ?le tunnel?. Ook hier gaan we eerst eens inspecteren (klasse 5). De passage is volledig vrij maar het lijkt toch wel wat tricky. Als je hem goed vaart loopt alles waarschijnlijk wel vlot maar het kan ook serieus verkeren. Gert vaart als eerste en het lijkt alsof het niets is. Hij zakt onderaan het grootste verval wel heel diep in het water vanwege de vele lucht in het water maar voorts a piece of cake. Bart volgt en met zijn klein bootje zakt hij natuulijk nog veel dieper weg. Enkel het topje van zijn peddel blijft nog even boven maar voor de rest verloopt alles ook heel vlotjes.
En dan komt Wim. Hij kruipt in zijn boot en heeft al een vreemd voorgevoel. De sprong op zich is misschien wel gemakkelijker dan dat hij eruit ziet maar de aanvaart is dit zeker niet. Wim heeft even niet de juiste mentale ingesteldheid en vaart hierdoor de passage slecht aan. Hij zet zijn H:3 volledig vertikaal, jawel u leest het goed een H:3. Wanneer hij zijn boot terug horizontaal heeft ligt hij achtstevoren en duwt de stroming hem razendsnel naar een plaats waar je echt niet moet zijn. Wim probeert zijn boot nog te draaien maar tevergeefs. Achterstevoren duikt hij een spleetje in dat op het eerste gezicht veel te smal lijkt voor een boot. En daarachter zitten heel wat stenen die de verdere doorgang blokkeren. Gert en Bart kijken verschrikt toe maar kunnen niets doen. Wim schuift acherstevoren tussen de spleet door en knalt met zijn achterpunt tegen een steen aan en pint zijn boot. Het water stroomt hem recht in het aangezicht. Dit is zo een momemt waarbij je niet probeert de held uit te hangen en maakt dat je uit je boot bent. Hij kruipt als de bliksem uit zijn boot en hierdoor komt zijn boot los vanachter die steen en spoelt hijzelf met boot en al door. Gelukkig. Iets verderop staat Bart al klaar met werplijn om hem uit het water te trekken. Iedereen staat even perplex. Dit had hier helemaal verkeerd kunen aflopen. De humor doet ons dit echter al snel vergeten en Wim moet voor de rest van de week de naam spletenduiker aanhoren.
Wanneer we terug kunnen vertrekken wordt het al tegen de zessen en begint de vermoeidheid serieus in de kleren te hangen. De passages die hierop volgen zijn echt nog heel leuk maar we kunnen er niet meer van genieten. Eindelijk is het stuwmeer in zicht en kunnen we stoppen. Hopelijk hebben Tsjoepken en Peter een lekkere BBQ voorbereid !
