19-03-2006
slalomcursus
Het is zeker en vast niet zo dat een goede slalomvaarder automatisch ook een goede wildwater vaarder is maar een goede slalomtechniek is wel aan te raden als je als wildwater vaarder je grenzen wil verleggen . Daarom heeft Nirjhara een slalomcursus ingericht om diegenen die geïnteresseerd zijn wat techniek bij te brengen. De instructeur van dienst is Micha Van Berlo. Een Nederlandse wildwatervaarder die al 16 jaar meedraait in de slalomwereld. Misha weet dus alles van techniek en hij heeft bovendien ervaring in hoe je deze kennis moet overdragen.
De cursus vindt plaats op de ourthe. Ter hoogte van de MAVA club werden een aantal rotsen in het water geplaatst en hangen er slalompoortjes. Bij aankomst blijkt de waterstand de perfekte hoogte te hebben. Na de rotsten vormen zich zeer mooie keerwaters.
We proberen de ochtendkilte wat te vergeten en we duiken het water in. We beginnen op het vlakke stuk boven de piste. Misha wil immers bij het begin beginnen. Dit wil zeggen : zithouding en peddelslag vooruit. Na de basis er wat ingepompt te hebben komt het bochtenwerk waarbij het in de slalom in hoofdzaak om de Duvec gaat. Meteen wordt duidelijk dat er nog heel wat werk aan de winkel is. Bij zowat iedereen is deze slag duidelijk nog voor veel verbetering vatbaar.
Iedereen is nu lekker warm gevaren en begint ongeduldig te worden om wat we tot nu toe geleerd hebben ook eens uit te testen op stromen water. Misha brengt ons nog wat typische slalom woordenschap (rechtsomop, linsomop, ...) bij om straks aan te geven hoe we ons parcours moeten varen.
Misha beschrijft het eerste deel van de piste en dan duiken we één voor één de eerste versnelling af om nadien een aantal poortjes te varen. Meteen valt het op dat dit slalomvaren heel wat moeilijker is dan wat het er op het eerste gezicht uitziet. Poortjes worden gemist of worden ofwel met een harde knots omver gevaren. Voor wie het nog niet mocht weten, je mag deze niet aanraken anders krijg je strafpunten.
Voor Zjiebraken loopt het zelfs helemaal niet goed. Hoe hij het klaargespeeld heeft begrijpt niemand maar al onmiddellijk in het eerste keerwater breekt de carbon steel van zijn peddel. Een peddel die hij trouwens in bruikleen had van Karla omdat hij de vorige, die hij ook al in bruikleen had van Wim, was kwijt gespeeld bij de vorige bevaring. Hij kon dus niet anders dan uitstappen en zich aan een rots vastklampen. Zijn boot wordt wat verder opgepikt maar daar staat hij dan, te midden van de rivier. Er zit niets anders op dan in het ijskoude water te springen en naar de kant te zwemmen. Brrr...
Gelukkig heeft Tsjoepken nog een reserve peddel bij en kan hij voortvaren. Langzaam maar zeker beginnen de oefeningen vruchten af te werpen. Af en toe worden er al wat poortjes genomen hoe het zou moeten. Alhoewel, hoe het zou moeten. Misha vaart hetzelfde wat wij doen dubbel zo snel met half zo veel moeite.
Nochthans is iedereen dolenthousiast. Iedereen is er vast van overtuigd dat we hier veel aan het leren zijn. Philippe, die altijd klaagt dat zijn boot niet draait, vliegt hier van de ene kant naar de andere. Voor Peter lukt het blijkbaar nog iets minder. Hij lijkt wel na elk keerwater te moeten eskimoteren. Maar misschien heeft dit eerder te maken met het feit dat hij vorige nacht maar een paar uurtjes in zijn bed gelegen heeft.
Tegen een uur of vier is bij iedereen duidelijk de pijp uit en worden er teveel fouten gemaakt uit vermoeidheid. We besluiten het hierbij te laten maar we zijn allen vastberaden dat dit voor herhaling vatbaar is.
Misha, enorm bedankt.
