San Giovanni

De timing was al een tijdje vast geklikt. Enkel de bestemming was nog een vraagteken. Na het inwinnen van deskundig advies blijkt de omgeving van Lago Maggiore ons de beste kansen te bieden om een hele week gevuld te krijgen. Met twee auto?s rijden we op maar halverwege verliezen we elkaar uit het oog. Maar geen probleem, we kennen de bestemming. We zouden starten met de San Bernardino en wanneer we aan het Lago Maggiore aankomen krijgen we telefoon van Bruno dat ze ons opwachten aan een dorpje. We verstaan de naam van het dorpje niet zo goed maar het begin alleszins met iets wat op "spar" gelijkt. We zoeken in de GPS maar we vinden niets dat erop gelijkt. Geen paniek, we rijden gewoon richting instap San Bernardino en ergens onderweg komen we het dan wel tegen?


We rijden ticino binnen

Uiteindelijk komen we echter geen enkel dorpje tegen met een naam die gelijkt op degene die we zoeken en aan de instap staan ze ook niet. Waar zijn ze dan? We besluiten door te rijden tot het einde van de weg om ons daar te keren. Misschien staan ze er dan tegen dat we er terug passeren. De tocht naar boven wordt een hele beproeving, die wegen zijn echt niet gemaakt voor grote wagens en al zeker niet als er ook nog eens een remorque achter hangt. Met veel moeite komen we boven, we keren om en rijden terug naar beneden. Opnieuw aangekomen aan de instap is er nog steeds niemand te zien en we hebben geen GSM bereik. Er zit dus niets ander op dan terug volledig het dal uit te rijden tot wanneer we hen kunnen bellen.

Als we opnieuw bereik hebben, blijkt dat de planning intussen gewijzigd was en dat we eerst de San Giovanni zouden varen. Dat bewuste dorpje waar ze ons zouden opwachten ligt op weg naar daar. Gelukkig is het niet ver rijden. Het is gewoon de volgende vallei. Bij de uitstap ontmoeten we eindelijk elkaar, we kleden ons meteen om en rijden volgepropt met 1 wagen naar boven. Met al dat gerij is er immers niet veel tijd meer te verliezen. Deze tijd van het jaar zijn het immers korte dagen.

We komen toe aan de instap, de andere ploeg had tijdens het wachten al verkend en meldt dat er niets bijzonders is. We kleden ons dus meteen aan en dragen in. Van laatste keer dat ik hier was weet ik dat de rivier start met een drietal sprongskes. De laatste is de grootste en eindigt in een poel waar een andere rivier ook in uitmondt.











Iedereen zit in het water en zonder invaren tottert iedereen meteen van alle vallekes. Net Aqualibi. De toon is gezet. Vorige keer is het bij deze valletjes gebleven, nu varen we door. Niemand onder ons heeft dit ooit gevaren. Benieuwd dus wat dit gaat geven.

Eigenlijk is het vervolg een verderzetting van de instap. Regelmatig mooie valletjes met telkens mooie poeltjes. Een onwaarschijnlijk mooi beekje. Blijkbaar heeft deze sectie niet zo dikwijls voldoende water. Ben je hier op het goede moment, aarzel dus zeker niet. Dubbeldik de moeite waard.











Maar de vertraging van deze ochtend zorgt ervoor dat het aan de late kant begint te worden. En eens het begint te schemeren, gaat het snel. We moeten bijna varen afgaand op het geluid. Gelukkig is het allemaal niet zo spannend op het einde. En net wanneer ik denk dat ik uit de vallei ga kruipen als er nu nog een stevige passage zou komen, zijn we er. Nog even de boten naar boven sleuren en de eerste vaartrip zit erop.


aangekomen in het donker

In het plaatselijke dorp verorberen we nog een lekkere pizza met een grote pint waarna we in de vallei van de San Bernardino een slaapstekje uitzoeken om de tentjes uit te werpen.



Wim

Bekijk op Nirjhara-Maps

San Giovanni, de sprongskes
San Giovanni, onderstuk na de 3 sprongskes

Medevaarders