29-10-2018
Esteron - Veel te gemakkelijk om infran te zijn ;-)
Na al verschillende dagen op zoek te zijn naar de regen, hebben we hem uiteindelijk gevonden. Deze nacht heeft het geregend, de beek steeg van niets naar 3m3/S en we hebben zo'n 5m3/s nodig, maar 't is aan 't stijgen dus het komt goed. Tegen dat we daar zijn hebben we water.
Onderweg regent het en tijdens de navette regent het nog's bakken water. 'Zeg, als het nog stijgt, tot waar mag het gaan voor het te hoog wordt' zegt Birdy, 'euh, zo'n 15m3/s' antwoord Ward, 'ok na gans de nacht regen is het van niets naar 3 en dan naar 5 gegaan, we hebben nog marge. Want 't is een kloof en je wilt toch niet teveel water'.
Eenmaal op de beek, blijkt het plat te zijn, veel plat. Je kon nog lager instappen, maar dan moest je nog meer indragen. Soit, plat plat dus, bruin water. De spiertjes en de spirit beginnen na een paar km wat te dimmen. Maar uiteindelijk wordt het wat sportiever, wat verblokter et voilà de eerste passages :-).
Een klein rappelleke gevolgd door een plat luidt de infran in. Zo stond het toch in de beschrijving, maar eigenlijk is die beschrijving weinig waard want je herkent het pas als je er voorbij bent. Ook de summiere fotootjes en uitleg over de infran maakt ons weinig wijzer.
Soit 2 opties, links een wormkanaal enkel voor kleine bootjes, niet voor ons dus, gevolgd door een easy slide. Rechts een drop van 2 Ã 3 meter met een vieze overhangende rots beneden, echt niet goed. De meeste denken aan overdragen, ik denk 'ik draag links het wormkanaal over en vaar de easy slide', maar dan volgen de epische woorden van Ward, "Maar Birdy, het is wel infran voor een reden, er zal wel iets onderwater zitten aan die easy slide", "Euh, klopt, ge kunt gelijk hebben. Ok, dan vaar ik wel de andere kant. Het is nu hoogwater, ik kan gewoon over de dal naast de overhangende rots boofen." In de beschrijving staat trouwens een foto dat ze de drop varen bij laag water op rechts onder de overhangende rots.
Tot daar, ik leg aan op rechts, maar nooit over de dal geraakt, KLETS BOEM, recht op de overhangende rots. Nog een geluk dat ik een halve boof maak en het de onderkant van m'n boot is die de rots raakt. Ik kaats terug in de waterval, backloop... Een beetje overdonderd lig ik onderste boven in het water in m'n boot, hoor de val op de bodem van m'n boot donderen. Ik wacht even, vloek, besluit uit te stappen en dan plots wordt het stil. Ik ben uit de val, maar m'n geduld was op, had nog kunnen rollen, maar zwem, zwem...
Achteraf lezen en verstaan we de Franse beschrijving die vertelt dat het eigenlijk geen infran meer was, de overhangende rots wordt inderdaad bevaren bij laag water, ofwel draag je het wormkanaal over en vaar je de easy slide, duuh.
Na de ex-infran is het kloof, Clue de Vescous, maar vlakt het uit en kajakker en boot geraken terug verenigd. Het gaat dan weer wat open en bij een vieze drop en haakse bocht naar rechts, een plekje waar 's zomers honderden toeristen pootjebaden en van de rotsen duiken, gaan we onder een brug de echt grote kloof binnen, Clue de la Cerisé. Hiervoor kwamen we, een soort mini Verdon-kloof met rare holle wanden en rotsen met gaten als kaas.
Bij de ingang van de kloof zien we een bruine kolkende massa water zich tussen de hoge wanden wringen. We stoppen op het laatste strandje. De regen blijft ondertussen maar uit de lucht storten. Dit geeft niet echt een goed gevoel. We wandelen zo ver mogelijk maar zien geen eind aan de kloof. Grrr. In de beschrijving stond wel niets onrustwekkend van de kloof. Ik herinner me ook foto's van toeristen in de zomer die erdoor zwemmen. Soit, we wagen het erop.
Eerst dragen we de inkompassage over en werpen ons dan in het ongewisse. Eject, volle gas neemt de stroming ons mee tussen de hoge wanden en 2 bochten en wat onderspoelingen verder wordt het plat, oefff. Boven ons sluit de kloof zich, we varen tussen smalle wanden, prachtige rotsen en mega gaten erin, de kloof boven ons sluit zich op bepaalde plaatsen. Super mooi.
Na de kloof volgen nog enkele sportieve passages, "Les Dominos". Peter doet nog een kickflip. Ward leidt ons nog langs een leuk boofke, allemaal in bruin-grijs modder-water. Dan wordt de Esteron heel breed en plat, de regen waait ondertussen horizontaal voorbij. We zien Xavier, de navette van dienst, doorweekt op de kant wandelen. Bij de uitstap staat het peil op 12m2/s ....... een uur later op 65m3/s, oops, lucky us.
Bye
Birdy
Les Dominos
