21-05-2018
de allerlaatste vaardag; de Gashit
Inmiddels is het alweer onze laatste vaardag. We hebben er nu al 3 vaardagen op zitten in de Valbona vallei. Ofwel doen we een second run van de leukste toppers van voorgaande dagen, ofwel kiezen we voor een verrassing met een zijbeek van de Valbona; de gashit.Onze nieuwsgierigheid voor het onbekende doet ons kiezen voor de laatste optie. Alhoewel het niet helemaal onbekend terrein is. Gisteren zijn we na het varen al even te voet komen verkennen. Buiten enkele bijzondere beestjes hebben we niet zo veel speciale zaken opgemerkt en verwachten we geen al te grote moeilijkheden.
allemaal beestjes
Meti laat voor de laatste keer nog eens zijn 4x4 kunstjes zien en dropt ons tot ongeveer een 100 m voor de instap van de beek.
de laatste 100 m
Er staat niet veel druk op het water maar door het kronkelende smalle karakter krijg je nooit overzicht op de volledige groep wat ons dwingt gedisciplineerd van keerwater naar keerwater te varen.
het begin
De eerste moeilijkheid wordt gevormd door een minikloofje met onderspoelde wandjes. Wanneer 't rekkerken op zijn kop geplaatst wordt, kiest hij nogal vlug het zekere voor het onzeker en verlaat hij het schip.
het kleine kloofje
Jommeke voelt zich niet in zijn sas en draagt het geheel om. De volgende en meteen ook laatste moeilijke passage wordt gevormd door een blokkendoos waarin je als een bal in een kickerspel tussen de stenen moet laveren.
blokkendoos
Ward in de blokkendoos
't Rekkerken vaart liever rechtdoor maar de stenen wijken niet. Zwem n° 2 is een feit.
rotsteen
Gelukkig krijgen we hem en zijn boot al snel op het droge maar van de peddel is geen spoor te bekennen. Gelukkig heeft hij zelf een reserve peddel bij.
Uitkijkend naar de verloren peddel varen we rustig verder tot we in de Valbona duiken. Aan de eerstvolgende brug zien we de vertrouwde jeeps langs de waterkant staan. De groep die vandaag is gaan wandelen is nog niet terug waardoor we nog rustig de tijd hebben om wat spullen te laten opdrogen vooraleer ze op te bergen voor in het vliegtuig en om nog wat te zonnebaden.
Wanneer beide teams herenigd zijn vertrekken we richting Skopje zodat we zeker op tijd zijn om morgen onze vlucht te halen. De rit doorgeen Kosovo geeft ons een hele andere blik op Kosovo dan in het deel dat we tijdens de heenrit gezien hebben. Hier voelt het allemaal al heel westers aan. Maar wat jammerlijk blijft opvallen is de vervuiling van de rivieren. De oevers liggen overal overvol met plastic.
In Skopje aangekomen willen we eindigen zoals we begonnen zijn, we gaan lekker eten in het centrum.
eindelijk nog eens flink wat vlees tussen de tanden
Even wordt getwijfeld of we voor de nacht gaan wildkamperen of ergens onderdak zoeken. De weersvoorspelling voor de nacht verwacht veel regen waardoor de knoop al snel is doorgehakt. We tikken een hostel op de kop niet ver van het restaurant en de luchthaven.
Bij aankomst in de hostel worden we ontvangen door een ietwat schuchtere gastvrouw. Maar wanneer het bier op tafel komt, barst al gauw een feestje los en ontpopt de schuchtere dame zich in een diva (met een sterke voorliefde voor Macedonische muziek).
Wanneer we rond 3 h 's nachts toch nog even ons bed willen gaan opzoeken blijkt in onze kamer een man te liggen waaraan 't rekkerken en Mozes nog een puntje kunnen zuigen. De man snurkt zo hard dan niemand een oog dicht doet. Rik en Ward trekken zelfs terug naar de leefruimte om daar op de sofa te slapen. De gastvrouw is blij met hun terugkomst en beloont hen met nog een paar paar uur Macedonische muziek.
Met kleine oogjes rollen we uit ons bed, pakken voor de laatste keer onze bagage en trekken richting luchthaven.
ontbijt met kleine oogjes
Op de parking nemen we afscheid van onze fantastische chauffeurs en trekken wij moe en voldaan richting huiswaarts.
afscheid van onze chauffeurs met groepsfoto
Ik denk dat de groep mij voltallig zal gelijk geven; dit was een fantastisch verlof. Overal mooie waterstanden, mooi blauwgroen water, prachtige landschappen, een onbekende cultuur, mooi weer, een leuke groep, goede chauffeurs,... Een onvergetelijke herinnering.
