10-06-2005
Hornbach, Oostenrijk
.De rivieren in onze onmiddellijke nabijheid (Landeck) zijn allemaal klassiekers. De oorsponkelijke bedoeling van onze vakantie was om eens rivieren te gaan varen die meestal enkel in het voorjaar goed water hebben en die we bij voorkeur nog niet gevaren hebben. Vandaag zouden we een dergelijke rivier aandoen. De Hornbach in de Lech vallei. De beschrijving van deze rivier is enkel terug te vinden in oudere boeken. De laatst verschenen boeken met rivierbeschrijvingen doen alsof deze rivier helemaal niet meer bestaat.
Het is een flink stuk rijden langs een bergpas. De weg is lang en stijl. Er wordt zelfs enkele keren langs de kant van de weg gestopt om van het uitzicht te genieten. Na een lange rit arriveren we in de Lech vallei en al snel bereiken we onze bestemming. De Hornbach laat zich volgens de (oude) boekjes splitsen in twee stukken. Een bovenste deel dat extreem moeilijk is en enkele delen bevat die niet bevaarbaar zijn. En een onderste deel dat op één stuw van 12 m na volledig zou bevaarbaar zijn en mooi wildwater biedt. We rijden naar het instappunt van het onderste deel. De rivier lijkt een rustig kabbelend beekje te zijn. We varen door en verwachten dat er achter elke bocht een stuk zal komen dat wat meer te bieden heeft. Het blijft echter teleurstellend. We beginnen al te vrezen dat we dit hele eind voor niets gereden hebben. Eindelijk komen er dan toch nog enkele passages die de adrenaline terug wat laten gieren. Op de eerste passage moet zelfs verkend worden. De route met de hoofdstroom lijkt goed bevaarbaar maar stroomt op het einde recht op een onderspoelde rots. Het komt er dus op neer net na de laatste verval de hoofdstroom op tijd te verlaten. Menno ziet het wel zitten en vertrekt als eerste en toont ons hoe het moet. Hij vaart perfekt. Wim vaart erachteraan maar verkiest toch maar de route met de zijstroom. Hij voelt zich immers niet echt in vorm vandaag. Waarschijnlijk begint de vermoeidheid van de afgelopen dagen stilaan toch door te wegen. De chickenroute blijkt eveneens perfect bevaarbaar. Gert en Mark besluiten ook het spoor van Wim te volgen. .
Onmiddellijk hierna volgen nog een paar leuke passage en dan is het plots gedaan. Blijkbaar zijn hier grondwerken gebeurd en wil men op de rivier een spaarbekken aanleggen. Er volgt één grote grindbak waartussen we onze weg zoeken. Op het einde van dit bassin moeten we uitstappen. Daar staat immers die stuw van 12 meter. We dragen rond en stappen na de stuw terug in. Met die stuw is duidelijk iets gebeurd. In plaats van 12 meter is die nu misschien nog 3-4 meter. Maar volgens Menno nog steeds onbevaarbaar wegens te laag water onderaan. Wim twijfelt even maar besluit dan toch maar niet de eerste te willen zijn die dit gaat uittesten. .
We varen door en tot onze spijt volgt er geen noemenswaardige passage meer. Aan de brug stappen we uit en voor het eerst deze week geven de zonnestralen zoveel hitte dat het deugd doet om bij het verkleden ons bovenlijf even aan de zon bloot te stellen. .
Deze rivier was dus een domper. Nu begrijpen we waarom recente boeken deze rivier niet meer vermelden. Maar gelukkig is de dag nog niet gedaan ... .
