06-06-2005
Koppentraun, Oostenrijk
Na de Lammentaler Ãfen van zondag is het vandaag tijd voor de Koppentraun, een van de mooiste rivieren van het Salzkammergut. Het bekende traject loopt van Bad Aussee tot de monding in de Halstatter see bij Obertraun. Jawel, circa 400 meter lopen van onze Ferienwohnung. We kunnen dus eventueel voor de deur uitstappen. We besluiten echter toch maar tot de brug bij de Koppenbrüller höhle te varen waar we met Bruno en zijn vriendin hebben afgesproken.De peilschaal op het uitstappunt staat op 130 cm. Een ideale gemiddelde waterstand om deze rivier voor de eerste keer te varen. In Bad Aussee net onder het dorp starten we. De rivier begint daar met een paar zogenaamde "Sohl schwellen". Zeg maar een milde afgeschuinde variant van "Geröllbremsen". Bij gemiddelde waterstand leveren ze ideale speelwalzen op. Bij hoogwater wordt het zog denk ik best wel lang...
Enige vervelende is dat die dingen aan het begin zitten van een tocht. We zijn nog niet opgewarmd en weten niet hoe de rest van de tocht gaat verlopen. De Koppentraun staat te boek als 8 km WW III-IV met, afhankelijk van de waterstand twee grote passages WW IV+ tot V resp. het "Ungschaute" en het "Gschaute".
Dus toch maar even rustig aan met dat spelen.
Binnen de kilometer komt een stuw van 5+ meter. Geen haar op ons hoofd die eraan denkt om die te gaan "boofen". Helemaal links zit een goed bevaarbare vistrap.
Er volgt nog circa 3 kilomter WW II-III. Maar dan niet zoals in de Ardennen en Eifel, maar echt groot stevig water waar de kleinere bootjes toch nog wel even flink aan moeten wennen. Er staat lekker veel druk op het water.
De omgeving is schitterend, een knalgroene woudkloof met wanden die links en rechts toch wel tot 300 meter boven het water doorlopen. Niet strak omhoog, maar toch wel heel machtig boven ons uittorenend. We zitten overduidelijk in de de echte Oostenrijkse Alpen.
Dan verschijnt de eerste spoorbrug en de rivier wordt duidelijk een maatje steiler, verblokter en dus moeilijker. Dan duikt de rivier nog een maatje steiler en verblokter naar beneden. Aanlanden en uitstappen om het "Ungeschaute" te verkennen.
De stroomversnelling loopt over circa 40 meter over drie trappen naar beneden. Helemaal rechts zijn de stroomtongen van de eerste 2 trappen overduidelijk en eenvoudig aan te varen. Het gaat hard maar bij deze waterstand maar niet te.
Het "Ungschaute" sluit af met een laatste verval met een stevigere wals maar nog steeds niet onoverkomelijk. Bruno, als eerste gestart, trekt zijn Kaituna er eenvoudig doorheen. Wim heeft wat meer moeite en Gert met zijn Ultrafuge moet echt werken.
Menno trekt zijn Hoss wat te nonchalant door de laatste wals en moet stevig en diep doortrekken om de boot onder controle te houden. Mmmm, dat kan netter!
Met laag water wordt deze passage via een smalle doorgang links gevaren. Bij middel en hoog water zit er dan een hele vieze machtige wals. Rechts is dan eenvoudiger (onze route).
In de poel achter de passage is het rustig en er eindigt een grote lawine kegel. We hebben nog luchtfoto's van het vroege voorjaar gezien waarbij de hele Koppentrain bedekt was onder een dik pak lawines.
Vlak daarna begint het "Gschaute". Eerst een grote blokkentuin met walzen en kussens, dan een paar meter rustig waarna je linksom een paar grote rotsblokken ontwijkt om daarna met sneltreinvaart in een (voor onze begrippen) "monsterhole" te verdwijnen. Daarna dendert de rivier vol tempo klasse 4 verder. Het geheel schat ik bij deze waterstand in op 150 meter WW IV+.
We bekijken het geheel vanaf de linker kant. Mark, Gert en Wim hebben het al gauw bekeken; dragen met die handel. Menno twijfel...
Dat gat is wel groot en diep maar met het tempo van die sneltrein buts je daar glad doorheen, denk hij. Hij heeft meer zijn twijfels bij de blokkendoos aan de ingang. De lawines hebben daar veel hout achter gelaten. Op wel 5 plaatsen zie je rondom de vaarlijn die hij in mijn hoofd heeft stevige stammen uit het water steken. Als hij hier een fout maak en gaat zwemmen.... Brrrrr.
Toch lijkt het geheel te doen. Menno loopt terug om te vragen of Bruno hem ook wil varen.
Bruno komt al aangelopen. Met zijn boot op de schouder. Nou dat is dan direct duidelijk. In zijn eentje gaat hij dit dus zeker niet varen. Dragen met die handel. Hij overweegt nog even halverwege in te stappen en zo het ergste hout te omdragen...
Dan wint de common sense het van de ww- hormonen en draagt ook Menno het hele stuk om. Jammer maar wel veilig.
De rivier dendert hierna nog 3 km door. Een lange rollercoaser klasse IV. Absoluut natte broeken werk. Wat een heerlijk gevoel is dat toch om op zo'n dendersloot te zitten.
Op diverse plaatsen zijn de lawineresten nog maar net uit het water verdwenen.
tot het einde blijft de rivier perfect de laatste kilometer zwakt hij af naar WW II. Een perfecte cooling down.
Aan te bevelen aan iedereen die wildwater IV leuk vindt. Totaal 8 km. Een goede opbouw van WW II, III, IV, plus..., IV, III, II. Een gasthaus op het eindpunt. Een peilschaal via het internet bereikbaar.
Dat alles in een schitterende diepe woudkloof (even uitstappen halverwege is niet aan te bevelen. Je komt wel boven denk ik, maar dat kan je wel een paar uur kosten).
