23-12-2009
Rio Laja, CHILI
De hele nacht klappert mijn tentje in de wind, ik slaap niet best en kom redelijk moe mijn tentje uit. Het uitzicht is echter fenomenaal, voor me een meer, rechts een vulkaan en achter me een schitterend besneeuwd massief met gletsjer.
We zitten op de col de Laja bovenop een grote hoop vulkaan puin. Vannacht aangekomen na weer een lange rit vanaf de Nuble.
Vooraf hebben we moeten stemmen om te kunnen bepalen waar we naartoe gingen, naar de Laja (3 km WW IV+) of direct door naar Pucon. Ik heb liever de lange rit verdeeld over twee dagen en de Laja ziet er mooi uit op de foto. De Laja wint en daarom staan we nu op deze winderige col te kleumen.
Het vuur is in de vulkaan maar uit de groep, bewolkt, koud en winderig en de helft die eigenlijk in Pucon hadden willen zijn.
We verkennen de Laja van bovenaf en via het boekje. Van bovenaf ziet hij er redelijk heftig uit dus dat zal 70 meter lager zeker het geval zijn.
Het boekje geeft duidelijkheid voor de groep, keerwaters varen is eenvoudig, er zijn er maar twee (-;) en zwemmen is in deze rivier geen optie, vlijmscherpe basalt richels wachten op je onder water, zelfs rollen is al een no go.
Wat doen we hier zie ik iedereen denken, wat had ik ook alweer gestemd gisteren?
David staat al te stuiteren op de kant, wie gaat er mee? Allee mannekes gisteren was het te plat, nu is het weer te wild wat wilde ge nou?
Ik wil varen, zit al een week zeker in mijn boot, maar ik wil ook een schaafplek op mijn been eindelijk eens een droog dagje geven zodat het een keer heelt.
David is teleurgesteld, foetert en vindt Koert bereid mee te gaan. Ok, dan ga ik toch mee, met zijn drieen zie ik het wel zitten.
Thomas, Cas, Harry en Pepe gaan al op weg naar Pucon, wij schouderen de boot en de rest rijdt de bus naar het stuwmeer aan het einde.
De Walk-in is weer pittig en na een uur inlopen, boten abseilen en pittig afklimmen persen we de boten door de oerwoudachtige vegetatie tot vlak onder een schitterende waterval.
De Laja dendert er direct vandoor, inderdaad een vette WW IV maar dan continu, niet een enkele passage een maatje meer dan het laatste stuk van de Yeso, daar had je nog enigzins overzicht.
Hier zien we vanuit de keerwaters (ja, ja, er waren zeker 3 keerwaters op de heftigste eerste kilometer dus het boekje heeft ongelijk (-;) alleen maar schuimende en bruisende horizon lijnen waar David gillend van genot vanaf duikt.
Ik er achteraan in full combat stijl, sleurend door golven treinen, vette walzen en verblokte steile bochten. Ik loop vol op adrenaline en de twee broodjes van het ontbijt zijn al snel opgebrand, een vette wals pakt me, ik ga om maar rol snel overeind, even later zie ik ook Koert op zijn dak gaan en ook hij komt veilig boven, zwemmen is hier echt geen optie, het boekje heeft gelijk.
Een onnozele golven trein wordt me fataal en ga om. De eerste rol zit niet goed en ik val terug en voel de keien op de bodem. Snel nog een rol maar weer niet boven en weer een rotsblok, beng! Zwemmen is geen optie? dat zullen we nog wel eens zien, de rivier sleurt boot, peddel en mijzelf in razende vaart voort.
Ik probeer aan de kant te komen maar keerwaters zijn er niet. Via de takken aan de kant weet ik me uiteindelijk achter een rotsblok te parkeren. Dan begint het feest langs de kant door de oerwoud achtige vegetatie. David heeft mijn peddel en mijn boot blijft voor een steen hangen. David springt uit zijn boot en zwemt (!!!) de rivier over om mijn boot veilig te stellen, ik was al op weg naar het meer aan het einde.
Eenmaal weer in mijn boot, zwemt David de rivier terug (respect!!!) en we gaan verder naar het einde, het is nu slechts uitvaren en op het einde staat de koffie klaar. De Laja was helemaal top en met een grote grijns vertrekken we naar Pucon.
David vaart en ik vecht door, na twee km wordt het geheel wat minder continu en ik neem ongemerkt gas terug (of de spritt was op, dat kan ook).
Menno
