20-09-2007
Pitzbach, Oostenrijk
Als we langs de rivier omhoog rijden, zie ik al gelijk een passage waar ik nog maar niet vanaf wil. We stoppen en bekijken 'm van boven af. "Nee, die doen we maar niet!" Ook Mark vindt de passage te heftig om te varen. We stappen in en rijden verder omhoog. Dan, bij een brug over de Pitzbach zien we Bruno zitten op een bankje langs de rivier. De Belgen zijn pas aangekomen, na een nachtrit. Mark en ik de vorige avond en stonden al op de camping. We schudden de handen, voor mij is het de eerste keer dat ik Bruno, Kris en tsjoepken ontmoet. Ik ben al een tijdje (gast)lid van Nirjhara en het werd hoog tijd om eens samen te varen. Deze "Verfechtertagen" zijn daarvoor de ideale kans. Wim zou ook mee gaan, maar die moest op het laatse moment afhaken.Ik ben best wel zenuwachtig want ik weet totaal niet wat ik moet gaan verwachten. De sloot maakt een heftige indruk op me, en tussen de oortjes zit het even niet goed. De allereerste bochtpassage is technisch, met gemene stenen rechtop uitstekend vlak langs de lijn. Ik besluit, op advies van mijn medevaarders, toch in te stappen. Als het niet gaat stap ik wel uit. Het begint gelijk verblokt met enigzins laag water. De bocht gaat prima en ik word gelijk wat rustiger. Misschien valt het toch wel mee....
Bruno en Kris varen voor en we komen door een mooi stukje wildwater, met leuke, technische passages. Het is niet al te breed, met niet teveel druk erop. Het gaat allemaal lekker, en we varen naar beneden. Als Tjoepken en ik een keerwater nemen, zien we dat we naast de hoofdstroom van een passage zitten. We kunnen niet terug en stenen versperren de weg naar de hoofdstroom. Tjoepken ligt aan de buitenkant, let even niet op, en wordt meegenomen door de stroming tot tegen de verblokking en zit klem. Hij probeert zich los te wiebelen, en eindigt op z'n zijkant. Net als ik mn spatzeil lostrek om te helpen, krijgt hij zich los en hobbelt naar beneden. Ik traverseer zo veel mogelijk en glij langs de stenen naar beneden. Dan komen we bij een pittige passage die verkend moet worden. Er zit een drop in met een flink gat eronder. Ik besluit om te dragen, en Mark en Tjoepken ook. Bruno vertrekt meteen en vaart netjes naar het eerste keerwater. Wij pakken onze boten en beginnen aan een moeilijke omdraging. Kris vaart op zijn beurt naar het eerste keerwater en uit ons beeld. Als we na wat zeulen beneden komen zien we Bruno en Kris met een werplijn bezig de gepinde boot van Kris te bergen. Oops! Kris was gaan zwemmen en snel aan de kant. De boot had zichzelf vastgepind voor wat verblokking. We klauteren snel naar ze toe, maar ze zijn al klaar. Wat verderop besluiten Tjoepken en Kris uit te stappen. Kris zijn stoeltje van zn Salto zit helemaal los en hij kan zo niet verder. Met z'n 3-en varen we verder en komen langs nog een paar mooie stukken en dan bij de drop die we vanaf de weg al gezien hadden. Alleen Bruno vaart hem, en wij zekeren de passage met een werplijn. Bruno vaart met een perfecte boof over het gat van deze drop en mooi langs een veruitstekende steen in de hoofdstroom. We varen verder naar de auto en krijgen nog een mooi stuk ww-3 met mooie passages. Ruim voor de stuw stappen we uit, daar staat onze auto en met zn drietjes gaan we dan ook maar niet verder onder de stuw. We kleden ons om in de zon, en dan komen ook Kris en Tjoepken aan, die na hun uitstap omhooggelopen waren naar de mobile home van Kris. We zoeken de camping op en de Belgen zetten ook hun tentjes op. Het is nog stil op de camping en er zijn maar een paar auto's met kayakers...
Harry
