22-07-2015
Gyr, of voor 't rekkerken de Hier
Een verslag met vertraging voor een beek vol versnellingenWe zijn ondertussen bijna aan het najaarverlof en de handjes beginnen al terug te kriebelen en te jeuken. Dus wat doet een Nirjhariaan dan, die gaat is naar de Nirjhara website kijken om al in hogere kayaksferen te komen.
Na het lezen van enkele oude verslagen, zie ik dat er nog wat gaten zijn in de verslagen van het zomerverlof. En waar de buik van vol is loopt de mond van over, of om het in het Nirjhariaans te zeggen, waar de boot van vol is loopt het scherm van over.
Daarom een kort verslagje van de Gyr, ik zeg kort, want de afdaling zelf verliep ook bijzonder snel. Tijdens de ochtend hebben we Guisane gevaren, welk leuk en onderhoudend was, maar heb nog wat honger naar leuk peddelwater. Het plan voor de namiddag was om een via ferrata te gaan doen boven aan de Gyr. Op weg naar de via ferrata passeren we echter de Gyr en deze krachtpatser lonkt zeer verleidelijk.
Ik probeer wat medevaarders te overtuigen om in afwachting van de andere via ferrata deelnemers rap even deze beek af te rammen. Ik zie helaas dat mijn teamgenoten plots een acute aanval hebben van collectieve watervrees en passen, maar gelukkig is er altijd één Nirjhariaan waar je op kan vertrouwen, die nooit nee zegt tegen een beek, geen passage te riskant is, geen val te hoog is, achteruit, vooruit, ondersteboven, de enige de echte Super-Birdy staat paraat!!!
De instap laat geen ruimte voor twijfel bestaan, deze witgrijze rollercoaster heeft ballen. Iet of wat met een ooievaars ei in de broek vertrekken we met Birdy op kop. Lang duurt het echter niet eer ik moet overnemen, want de Waka is sneller en afremmen op deze rivier is niet het beste wat je kan doen. Eens op de rivier besef ik dat de Gyr een waar monster is vol tanden en klauwen, je kan er niet tegen vechten, je kan alleen nederig zijn en hopen dat ze je heelhuids van de instap naar de uitstap vlamt.
Super Birdy
Na een volle 5 minuten of zo gevaren (of gevlogen) te hebben zie ik Birdy niet meer en probeer een keerwater te nemen, slecht idee!!! de oevers zijn bedekt met losse rolkeien die je heel de tijd trouwens kan horen rollen, als ik mij probeer vast te houden (al is het eerder een grijpen) rolt zo'n kei weg en ga ik onder. Met, als ik eerlijk moet zijn, enorm veel chance geraak ik terug recht, wachten op Birdy is helaas niet mogelijk en moet door varen. Gelukkig komt dan juist Birdy achter de bocht, met een echte halloweenblik op zijn gezicht.
De dolle rit gaat verder en enkele minuten later zijn we reeds aan de uitstap, aanleggen is opnieuw niet al te éénvoudig, enkele 100den meters verder is er een dam, die mogelijks gevaarlijk is dus je kan deze best controleren voor je instapt (wat wij niet gedaan hebben natuurlijk).
Vervolgens volgen nog enkele minuten van afkicken van de overdosis adrenaline. Birdy zegt:"Nooit Meer", ik zeg: "second run?" Hij antwoordt: "misschien morgen".
We live to paddle another day!!!
